Kia ora!

Kia ora ofwel hallo in het Maori! Weer een update omdat we op deze camping WIFI hebben en niet zeker weten of we dat op de volgende(n) weer hebben...

Dag 5: zondag 27 mei
We gingen weer wat later de lucht in en kwamen na een kleine 9 uur en 50 minuten aan om 08:15 uur (eigenlijk was het voor ons pas 04:15 uur ivm met weer 4 uur tijdverschil) in Auckland. Niet alleen de tijd was het verschil maar ook het klimaat! Een dikke 15 graden gingen we er zeker wel  op achteruit!! We werden opgehaald door de camperverhuurder, prima geregeld dus. Na wat financiële rompslomp en een videoinstructie van de camper kregen we ons huis op wielen te zien.. Wat een ding > 5,00 x 1,80 x 3,20 meter èn van alle gemakken voorzien. Een zithoek wat omklapbaar is tot een ruim 2-persoonsbed, gasplaat, spoelbak, magnetron en jawel een douche/toilet. Dit laatste is echt TE praktisch..je moet de toilet keren anders kun je er niet op zitten en de douche zit daar vrijwel bovenop. Als je dus gedoucht hebt is de hele wc ook nat (Of helemaal schoon, het is maar net hoe je het wil zien:)). Na de uitgebreide uitleg gingen we dan eindelijk aan onze roadtrip beginnen!!  Sleutel in het slot en gassen en jeetje wat was dat onwennig! Ik (Merel) mocht vooral niet lachen want Steef moest zich kunnen concentreren....jullie weten genoeg;). Nu was het de bedoeling dat we direct Auckland zouden verkennen, maar dat vonden we toch niet zo verstandig na zo weinig slaap en het klungelige links rijden in dat enorme huis op wielen! Dus besloten we, na wat boodschappen te doen, direct op zoek te gaan naar een camping. Het leek ons verstandig voor de dichtstbijzijnde te kiezen (10 min.). Merel bleek nog niet zo'n goede kaartlezer en Steef niet de beste bestuurder dus dat duurde wat langer dan 10 minuten. Op de camping aangekomen konden we even lekker bijkomen en hebben we voor het eerst gekookt (lees:gestunteld) in de camper. De moeheid konden we rekken tot 19:00 uur, maar toen gingen toch echt de luikjes dicht. Dit resulteerde erin dat we beide om 05:00 uur 's nachts klaar wakker lagen... Lang leven het biologische klokje!!

Dag 6: maandag 28 mei
Na toch weer in diepe slaap beland te zijn geraakt werden we eigenlijk te laat wakker, nl. 10:00 uur. Naja op vakantie mag alles dus dan maar iets korter naar Auckland. We konden nl. niet te laat vertrekken van hier omdat het naar onze eindbestemming Pahia toch wel zo'n kleine 4 uur rijden is. Auckland is een grote, niet zo'n mooie stad aan een haven. Het weer was bewolkt, waardoor de stad erg grauw over kwam. We kochten tickets voor de Skytower (de toeristische attractie) en hadden zo een 360 graden zicht over de stad vanaf 220 meter hoogte,  dit was wel erg mooi! Na nog wat rondgewandeld te hebben moesten we toch echt de weg op. Onderweg kwamen we er al achter dat we Pahia (Bay of Islands) niet voor het donker zouden redden. Het laatste uur hebben we in het donker door de bergen gereden wat best spannend was, vooral met de mist die ons ook nog eens overviel. Dat doen we dus niet nog een keer... al doende leert men, toch?! Gelukkig is het laagseizoen en konden we bij de vooraf uitgekozen camping terecht. De camping zag er weer keurig uit. Veelal hebben ze allemaal nette toiletten, warme douches, Wifi, een gezamenlijke keuken, wasmachines, drogers etc. Ditmaal een heel mooi uitzicht over een van de vele baaien die de Bay of Islands heeft. We besloten voor de volgende dag direct een excursie te boeken, gelukkig kon dat allemaal via de eigenaar van de camping. 

Dag 7: dinsdag 29 mei
De volgende dag opgehaald voor onze eerste excursie, een boottocht door de Bay of Islands met in ieder geval een 'dolfijngarantie'. Nog niet de haven uit en direct verrast door een flinke groep Bottlenose dolfijnen (Flipper!), wat er wel een stuk of 50 waren. Waar je in Turkije op hoopt en wat nooit gebeurd, gebeurde ditmaal hier wel... Ze zwommen langs de boot en sprongen voor de boot uit, schitterend!  Moeders met jongen waren zich heerlijk in het water aan het vermaken. Daarna door naar de eyecatcher van deze baai, The Hole in the rock. Wat de naam al aangeeft een gat in een rots, mooi maar niet heel spectaculair. Een stop gehad bij een mooi eilandje, met na een klein looptochtje  bergopwaarts een prachtig uitzicht. Op de terugweg uitgestapt in het plaatsje Russel, een oud vissersdorpje (vroeger bekend van de bloederige walvisjachten) Eind van de middag waren we terug en konden we weer even wat boodschappen doen. We proberen toch ook wel gewoon wat gezonde simpele dingen te koken, dus vanavond aan de chicken-tonight. Deze avond vroeg naar bed gegaan want morgen zou een lange dag worden en al om 06:00 uur opstaan!

Dag 8: woensdag 30 mei 
Vandaag hebben we een lange excursie gedaan naar Cape Reinga, het meest verre punt wat wij als Hollanders kunnen maken, ofwel THE END OF THE WORLD. Om 07:00 uur werden we opgehaald om vervolgens nog wat anderen te halen en de zonsopkomst te zien vanaf een baai. De volgende bestemming was het Puketi forest, een bos waar we de gigantische, tientallen meters hoge Kauri bomen zagen. Deze komen enkel en alleen nog in het noorden van NZ voor en zijn pas na 800 jaar volgroeid. Na de dikste boom geknuffeld te hebben (leuk voor de foto) door naar de 90 mile beach. Dit strand, zo'n 88 km. lang is een highway, dus mag je er gewoon met een 4x4 100 km. per uur rijden. Een bijzondere ervaring met schitterend uitzicht. Na een strandstop, maakte we ons klaar voor het sandboarden. We gingen met een surfplank (board) een tientallen meters hoge zandduin op. Met je buik op de plank en hard (!) 'surfend' naar beneden. Helaas was de tocht omhoog lopen best zwaar dus Merel hield het naar 1 keer alweer voor gezien. Die ene keer bleef ze ook nog eens halverwege hangen omdat haar board stuk was :(. Stefan had de klim er daarentegen wel voor over en ging meerdere keren. Weer even dat kleine jongetje kwam naar boven. Na een lunchstop bij een uitzichtpunt over het strand door naar Cape Reinga. Hier aangekomen moesten we de laatste meters lopend naar beneden. Uiteindelijk aangekomen bij lands end, waar een kleine vuurtoren staat en een paal met daarop borden van plaatsen (londen: 18029km!). We kregen echt het gevoel of we op het laatste stukje van de aarde stonden. Daarna het hele eind weer terug met de bus. Als laatste stop werden we beloond met de bekendste fish and chips van Nieuw Zeeland en moesten ook wij eraan geloven. HEERLIJK!!
Wat een prachtige trip!! De tourguide vandaag, Derek, is een echte Kiwi. Leuke vent met heel veel ervaring. Het was net een afspeelbandje, zoveel sprak die man gedurende de dag. Over alles had hij wel iets interessants te vertellen. Daarbij vlogen de 'Yeah man', 'Ok mate' en 'Dudes' je om de oren! Moe maar voldaan zitten de Dutchies (zo worden we genoemd) nu weer in de camper.