Land's end & een ontmoeting met een thermisch en v

Dag 9: donderdag 31 mei
Vandaag flink wat kilometers afgelegd. Het noordelijkste punt bereikt dus nu alleen nog maar zuidwaarts! Het eindpunt van vandaag was Rotorua. We hebben dit stuk in 7 uur en 15 minuten gereden, wat geen straf is want het uitzicht is schitterend. Van het strand met palmbomen, het oerwoud, languitgestrekte groene velden, mooie glooiende heuvels, de drukke grauwe stad tot herfstachtige taferelen..en dat alles op één dag! Onderweg hebben we nog een gevaarlijke situatie gehad. Er kwam namelijk een grote emmer de snelweg op rollen. De auto voor ons kon hem nog net ontwijken maar wij niet! De emmer kwam onder de auto terecht en werd met een hoop kabaal meegesleept. Nadat we op de vluchtstrook (-strookje!) gestopt waren rolde het er platgedrukt onder vandaan. Met een kloppend hard zijn we weer verder gereden, maar zie maar weer eens op de snelweg te komen.. Laat dat maar aan driver Stevie over ;). in de middag geëindigd in een stinkstad (letterlijk!!), nou dat heb je er wel voor over toch?! Haha, Rotorua is een gezellig stadje wat de trekpleister is van het noordelijk eiland maar het stinkt er verschrikkelijk naar zwavel. Dat komt doordat dit gebied vol zit met geo thermische activiteiten (geijsers en hot springs). Hier en daar vind je een watertje met zwavelzuur en kokende gedeeltes. De stad ligt aan een prachtig meer waar ook hier en daar geijsers in zitten. We hebben hier wat rondgewandeld aangezien de dag al bijna om was. We hebben ook het bekende museum gezien, wat vroeger gebouwd is als badhuis, erg mooi. Daarna hebben we de avondmarkt bezocht. Een piepklein Bourgondisch marktje middenin het centrum, echt iets voor ons! Er waren wat partytentjes neergezet en middenin stond een man met zijn gitaawat blues te spelen, erg gezellig. De stands waren voornamelijk multiculturele lekkernijen,  waar wij uiteraard hier en daar wat van geproefd hebben. Een leuke afsluiter van de dag!!

Dag 10: vrijdag 1 juni 
Na weer een heerlijk zelfgemaakt camping-ontbijtje (toast) gingen we op weg naar Wai-O-Tapu,  zo'n 25 km. van Rotorua af. Wai-O-Tapu is een gebied vol met geijsers, hot springs en grotten. Bijna bij het park aangekomen zagen we al in de verte vanuit allerlei plekken rook komen. Het lijken eigenlijk bosbrandjes maar zijn dus geijsers. Het park, waar je uiteraard voor moet betalen (niets, maar dan ook niets is hier gratis!), werd gestart met de eruptie van de Lady Knox. Een geijser die door toevoeging van een soort biologische zeep elke dag om 10:15 uur tot uitbarsting komt! Dit park is namelijk vroeger een kamp voor gevangene geweest. Bij toeval werd ontdekt, doordat gevangenen zich aan het wassen waren bij de geijer, dat door toevoeging van zeep de geijser tot uitbarsting kwam (dat kostte toen alleen wel een aantal levens). Tot de dag van vandaag wordt deze geijer geactiveerd en heeft zij de naam Lady Knox gekregen (even een leuk historisch feitje!). Om 10:15 werd de zeep in het gat gedaan en niet veel later begon het al aardig te borrelen en te schuimen. Niet veel later kwam de enorme uitbarsting van rook en water. Het water spoot een aantal meters de lucht in, erg mooi. Daarna konden we op eigen gelegenheid het park te voet door, een wandeltocht van zo'n anderhalf uur. Een schitterende tocht langs kokende en borrelende modderpoelen en wateren. Ook waren er grotten met groene en gele kristallen (deze kleuren komen door afgekoelde zwavelgassen). In die kokende en borrelende wateren (tot 100 graden!!) lagen gifgroene, gele en knaloranje delen wat komt door o.a. de mineralen goud en zilver. Al met al een compleet andere wereld, wat ook wel iets angstigs had...overal rook, warmte en een enorme stilte. Na even in het zonnetje geluncht te hebben werd het tijd om ons zelf te onderwerpen aan al die chemische troep, we gingen naar de polynesian Spa. Bij de gedachte aan de zwaluwhoeve gingen we op weg..dat viel al gauw al tegen!! Je moest kiezen uit een aantal gedeeltes met baden, het stonk er naar zwavel en alles was buiten. Dus even relaxen in je badjas met een boekje, omgeven door mooie muziek en lekkere geuren was er niet bij. Daarentegen was het uitzicht verbluffend, een panoramisch uitzicht over het meer Rotorua met al zijn flora en fauna. Dus starend naar het landschap met je neus dicht en in gedachte de relaxmuziek was het een ontspannende middag :). 

Dag 11: zaterdag 2 juni 
Omdat er voor vandaag niet veel op de planning stond hebben we het vanmorgen rustig aan gedaan. Na 75 km. rijden stopten we bij Lake Taupo, het grootste meer van NZ. Bij de Mc Donalds deden we een lekker bakje koffie en met de FREE WIFI :) konden we een en ander voor vandaag en morgen uitzoeken, erg handig!! Vooral de website voor weersomstandigheden bezoeken we vaak! Vanaf Lake Taupo hadden we een mooi uitzicht op de berg Ruapehu, één van de drie actieve vulkanen van het Tongariro nationaal park, het eindstation voor vandaag (waar de Lord of the Rings film grotendeels is opgenomen). Langs het meer zijn we verder afgereden naar dit nationale park en zijn we geëindigd in Whakapapa, het grootste skigebied van NZ. De weg hier naartoe was erg apart. We startte in een vlak landschap middenin in de mist, al snel reden we de bergen in en werd de mist alleen nog maar erger. Op zo'n 1150 meter hoogte lag onze camping midden in een bos aan een rivier met uitzicht op de berg Ruapehu waar opeens de zon weer scheen. Toen we nog zo'n 6 km doorreden tot aan de ingang van de skipiste zaten we boven de wolken met een strakblauwe hemel. Schitterend maar ook wel eng want het leek of de wereld hier op hield, niet te beschrijven. Deze skipiste was echter nu alleen nog maar een uitzichtpunt want er ligt alleen bovenop de toppen van de berg sneeuw (gelukkig!!). Terug naar beneden werd het opeens weer wat donkerder en mistig. Aangekomen bij de camping was het donker, grauw, koud, mistig en het miezerde. Echt bizar hoe snel het klimaat hier kan veranderen. 's Avonds heeft Steef heerlijke pannenkoeken gemaakt, jammie!! Toen we hier vanmiddag arriveerde wilden we gelijk de trekking boeken voor morgen, we zouden ten slotte de bekende Tongariro alpin crossing gaan doen. Waar het in Taupo er nog op leek dat het door zou kunnen gaan is vanmiddag besloten dit niet te doen. Helaas is er een windsnelheid van 60 km/u gemeten op 1500 m. hoogte, wat gevaarlijk is. Daar hebben we nu dus al die dagen voor geoefend in de sportschool.... :S

Dag 12: zondag 3 juni
Omdat de Tongariro Crossing niet door kon gaan besloten we vanochtend een mooie wandeltocht te gaan maken en 's middags al af te reizen naar Wellington. De dag begon miezerig en omdat een medewerker van de camping vertelde dat er bovenop de berg (bij de skipiste) een helderblauwe lucht was besloten we daar eerst heen te gaan.  Bovenaan de berg was er nog net een klein zonnetje maar helaas verdween ook die in een pak wolken. We gingen een stukje de berg opklimmen maar door een enorme sterke wind durfde we niet meer verder te gaan. Dit bewees ons in ieder geval wel waarom het goed was dat ze de Crossing hadden gecanceld voor vandaag!! Weer beneden aangekomen besloten we toch een wandeltocht te gaan doen, we zijn ten slotte niet elke dag bij actieve vulkanen in de buurt! We deden een 2 uur durende tocht met als doel een waterval na 1 uur lopen. Door Steefs flinke pas redde wij het in 45 minuten. Dit tot afschuw van Merel (helemaal afgepeigerd boven!) en van het uitzicht genieten doe je dan ook niet echt. Dat ging deel 2 dus helemaal anders want toen ging Merel voorop :). Rond het middaguur kwamen we bij de camper aan om vervolgens de 4,5 uur durende rit naar Wellington af te leggen. Met een frisse neus en lapoortjes (Son en Juud weten wel hoe dat voelt!) gingen we op weg... Net even voor Wellington reden we langs de kust en zagen we de zon in de zee zakken, blijft mooi! Net voor donker kwamen we aan en zaten we aan een welverdiend biertje en wijntje in het cafe! Daarna heeft Steef nog voor een heel weeshuis pannenkoeken staan bakken want hij had gister veels te veel beslag gemaakt. Dat resulteerde in een drie keer afgaand brandalarm en een stinkcamper. Fijn hoor, maar zijn best heeft hij wel gedaan!

Dag 13: maandag 4 juni
We hebben vandaag de hoofdstad van Nieuw Zeeland verkend. In de ochtend hebben we de marine drive gedaan, een kustrit van zo'n 30 km. Deze schitterende route bracht ons langs verschillende baaien met allen zo hun eigen schoonheid. Langs deze gehele route waren mensen aan het hardlopen, mountainbiken, vissen of gewoon even aan het wandelen. Onderweg hadden we prachtig uitzicht over de zee, de skyline van Wellington en villawijken. Dit laatste zijn hele mooie gekleurde houten villa's die in de bergen van de buitenwijken gebouwd zijn. De hogere villa's hebben een eigen lift de berg op. We vroegen ons al af hoe die bewoners hun boodschappen in huis kregen aangezien je er met de auto niet kunt komen. Op een aantal plekken zagen we borden met; 'slow down, pinguïns crossing!'. We hadden al gelezen dat er bij een baai pinguïns zouden zijn maar helaas waren die vandaag een duikje aan het nemen. Aan het eind van de route startte een wandelroute, the red rock coastal walk van 4 km. In ons boek lazen we dat hier jaarlijks een groep mannetjes pelsrobben (zeeberen, lijken op zeeleeuwen) te zien zijn. Wat sceptisch begonnen we met de wandeltocht want jaarlijks betekend ten slotte niet elke dag (ook aangezien we de pinguïns niet gezien hadden)... Die 4 km. duurde wat langer dan gedacht maar na een klein uurtje lopen werden we toch verrast door drie pelsrobben. Wat een mazzel want die beesten komen hier alleen van mei t/m augustus, om uit te rusten van het broedseizoen. Dat was het lopen toch wel waard! Net over een heuvel lagen al hun maten. Tientallen (80-100) lagen heerlijk tussen en op de rotsen te luieren in de zon, wat een leven! Helaas moesten we toen die 4 km. weer terug lopen... Na dit uitstapje zijn we de stad ingegaan. Een kleine wandeltocht langs wat bezienswaardigheden bracht ons bij het Te Papa museum. Een gigantisch museum (3 voetbalvelden groot) met alle feitjes rondom Nieuw Zeeland. Van het bestaan van het land en de aarde tot aan de cultuur, erg interessant! Zo was er een huisje wat nabootste hoe een aardbeving voelde en kon je zien hoe vulkaanuitbarstingen ontstaan. Daarnaast lag er een ingevroren, 4,5 meter grote octopus, de trekpleister van dit museum. Gewoon omdat het kan zijn we ' s avonds naar de bioscoop geweest en hebben we Men in Black 3 gezien. We doen ten slotte gewoon waar we zin in hebben ;).