BYE BYE North, welcome South!!

Dag 14: dinsdag 5 juni [Wellington/Picton- Hanmer springs: 267 km.]
De wekker ging vandaag al om half 6 omdat we voor 07:15 uur moesten inchecken voor de Ferry om de oversteek te maken naar het zuidereiland. De door de zon gebruinde kiwi's laten we achter ons en ruilen we in voor besneeuwde kiwi's.  Op tijd vertrokken dus, stonden we veels te vroeg bij de ferry, maar we waren in ieder geval op tijd. De ferry deed ons denken aan ons eigen DFDS'je, alleen nu gingen we ook met de auto erop. Gister en vanochtend nog gekeken naar de weersvooruitzichten en deze lieten veel weeralarmen zien op het gehele zuidereiland. De winter begint hier door te zetten en het weer laat dus een duidelijke verandering zien. Met name de Alpen krijgt te kampen met hevige sneeuwstormen en het gebied waar wij heen zouden gaan krijgt flinke regenbuien te voortduren. Wij hebben daarom besloten om maar een andere route te kiezen en zo de buien te omzeilen. Wij zijn na aankomst in Picton (aankomst ferry) doorgereden, via de wijngebieden, naar Hanmer Springs. Dit is een schattig plaatsje aan de voet van de Alpen waar ze heerlijke spa's hebben.  Morgen gaan we dus weer een dagje relaxen en heeft Merel al een een heerlijke bodymassage besteld. De weg naar Hanmer Springs was weer een juweeltje en liet weer al het schitterends van dit land zien. De groene bergen werden afgewisseld met de ruige bergen van de Alpen en daarnaast reden we direct langs de kustlijn. Op een gegeven moment stond er in de map aangegeven dat er ergens weer pelsrobben aan de kust zaten. Ondanks dat we ze al gister hadden gezien, waren we toch weer nieuwsgierig. De camper minderde vaart en werd op een klein parkeerplaatsje direct langs de kust gezet. We stapten uit en keken over de rand en ja hoor, daar zagen we weer een kolonie robben zitten. Nu waren het nog meer dan gister en heel veel met jonkies, we denken in totaal wel een paar honderd. Na uiteindelijk nog een flinke bergentocht, met haarscherpe bochten zijn we op de plaats van bestemming aangekomen. Vervolgens heerlijk genoten van de pannenkoeken, ja ja ze moeten op hè.

Dag 15: woensdag 6 juni [Hanmer springs]
Vandaag zou DE relaxdag worden, DE dag dat even niets hoeft en heerlijk in een spa alleen genieten van een massage en het warme water...nou dat hebben we geweten. 's Nachts werden we al verrast met een wit wonderland. Prachtig maar al snel sloeg alle elektriciteit uit. Nu is dat voor heel even niet zo'n punt maar na even navraag te hebben bij de receptie bleek het hele stadje zonder stroom te zitten! Zit je dan...koud in de camper met twee paar sokken, het dekbed over ons heen geslagen aan het ontbijt. Maarja het idee dat we over een uurtje in het warme zwembad lagen deed een hoop goed! Dat idee werd al snel verstoord doordat een medewerker van de spa ons belde dat dat feestje niet door kon gaan. We besloten ons niet te laten onderkoelen in de camper maar erop uit te gaan! Uitgaande van het ergste kochten we wat kaarsen etc. In het centrum (zo'n 500 meter lopen) was gelukkig leven. Sommige winkels waren open, anderen vanwege het weer gesloten. Alles was van slag, het was dan ook een hele vroege sneeuwbui voor deze tijd van het jaar. Bij het Hermitage hotel hebben we ons opgewarmd met koffie, waar we lekker lang over hebben gedaan...we hebben ten slotte de hele dag niets te doen! Terug aangekomen bij de camping deed de elektriciteit het weer, alleen bij ons niet! Na wat verlengsnoeren deed alles het weer en kregen we weer wat warmte in de camper (van onze mini-heater), gelukkig! We waren over de eerste domper heen (geen Spa), dus besloten we er wat van te maken en huurde een dvd, we hebben ten slotte een dvd speler. Tot overmaat van ramp deed die het niet en moesten we het doen met een pakje kaarten, rummikub en mens-erger-je-niet. Hoe toepasselijk dat laatste!! Omdat we toch de tijd hadden hebben we wat uitgebreider kunnen koken. Gebakken aardappeltjes, sla en een schnitzel stond op het programma! Helaas was de schnitzel niet te eten en de gebakken aardappels werd uiteindelijk puree. Met het klaarmaken ervan kreeg Steef ook nog eens gekookt water over zich heen! Gelukkig ligt er hoop sneeuw buiten (50 cm.!!) en konden we het gelijk goed koelen, dus het liep gelukkig goed af. Om de dag echt goed af te sluiten ging Steef op aanraden van Merel op zijn slippers naar de wc (worden je voeten sneller warm bij terugkomst). Onderweg was het zo glad dat hij onderuit ging, nou dat kon er ook nog wel bij!! Fijn dagje zo, echt vakantie!! 

Dag 16: donderdag 7 juni [Hanmer springs - Christchurch: 133 km.]
Wat een nacht!! Gisteravond viel weerde elektriciteit net voor het slapen gaan uit...wat een pech! Dat werd dicht tegen elkaar aan kruipen, want het werd zo'n -7 graden (ook in de camper). Met een bijna afgestorven neus werden we al vroeg wakker en had Steef al zijn moet bij elkaar gesprokkeld om poolshoogte te nemen. In die kou je bed uitgaan en je omkleden valt namelijk echt niet mee!! Net toen hij goed ingepakt was sprong opeens alles weer aan, wat een pech. Maar met de heater aan werd het al snel behaaglijk en konden we aan een welverdiend ontbijtje. Vol goede moed liepen we naar de spa. Wat een pech, weer niets te doen vandaag. Vanwege de elektriciteitsstoring waren de baden niet warm genoeg. Om niet weer de hele dag spelletjes te doen besloten we de bergen in te gaan voor een hiking. Het was ten slotte een sprookjesomgeving...overal sneeuw, zon en een helderblauwe hemel! We deden een tocht tot 590 meter hoogte, zo'n 1,5 uur klimmen. Een mooie klim door een bos van gigantische kerstbomen met een heerlijke dennengeur! Bovenop de top hadden we een prachtig uitzicht over de vallei, het bos en de besneeuwde bergtoppen! Na heel wat twijfels besloten we die middag toch de gok te wagen en de weg op te gaan. Er was voor morgen namelijk weer sneeuw voorspelt en we zagen het niet zitten om nog veel langer in dit gehucht te blijven. De weg naar Kaikoura (ons eigenlijke eindpunt) was gesloten dus konden we niets anders dan naar Christchurch gaan (zuidelijker, tevens ons eindpunt van de vakantie). Gelukkig was de weg goed te doen en kwamen daar na 2 uur rijden aan. Vanuit hier bekijken we morgenochtend het weer en afhankelijk daarvan besluiten we zuidelijker te gaan of toch weer richting het noorden.

Dag 17: vrijdag 8 juni [Christchurch - Kaikoura: 182 km.]
Om de zon achterna te gaan en de sneeuw achter ons te laten besloten we toch weer noordwaarts te gaan. Om 09:00 uur vertrokken we naar Kaikoura, de plek om walvissen te kunnen spotten. De rit zou 3 uur duren, dus we hoopte voor 12:00 uur aan te komen om zo hopelijk 's middags nog een whale watch boottocht te kunnen doen. Alles zat mee, zo ook het weer (het is altijd afwachten of de weersomstandigheden op zee het ook toelaten) en dus konden we na de lunch op zoek naar walvissen, iets wat op ons verlanglijstje staat! Gelukkig heb je in de herfst/winter de meest mooie dagen en is het bovendien walvissentijd! Even uit de kust zag de kapitein er al snel eentje, wat een joekel!! Een prachtig, enorm beest (max. 18 meter lang!) dreef aan de oppervlakte...schitterend om te zien. Na een paar minuten ging het beest zich klaarmaken voor de duik naar beneden en werden wij verrast door de enorme vin/staart die hij omhoog sloeg. Dat leverde uiteraard hele mooie foto's op, vooral met de  besneeuwde en onbesneeuwde bergtoppen op de achtergrond. De boottrip duurde zo'n 2 uur en het zat ons mee, we hebben namelijk zes walvissen (potvissen) gezien. Dit behoort zeker tot één van de hoogtepunten van deze reis! Om de dag toepasselijk af te sluiten hebben we heerlijke 'fish & chips' gehaald! 

Dag 18: zaterdag 9 juni [Kaikoura - Nelson 245 km.]
We hebben vandaag een relaxte reisdag gehad. Een mooie route langs de kust en een wijnstreek stond op het programma, om uiteindelijk bij Nelson uit te komen. De eerste stop was na 20 minuutjes rijden. Hier was een waterval waar baby-zeeberen te vinden waren. Ook hier gingen we vrij sceptisch naartoe maar al snel werden we op het pad verrast door zo'n babyseal! Even verderop, onder een waterval, waren zijn 50 vriendjes aan het spelen. Elk jaar brengen de moeders hun baby's naar deze plek, in de herfst, om ze zo groot te laten worden. Degene die op het pad liep was nogal nieuwsgierig en bleef achter ons aan lopen. Hartstikke leuk zo'n beestje maar hij moet zeker niet te dichtbij komen... Bijten doen ze namelijk ook uit speelsheid en dus werd het af en toe nog wegrennen ook! Dit tot aan wat hilarische momenten toe. Rond lunchtijd reden we in Blenheim, de grootste en bekendste wijnstreek van NZ. We hebben een route gedaan door alle wijngaarden en zijn bij een bedrijfje uitgestapt. Het werd natuurlijk ook wel eens tijd om de echte NZ witte wijn te proeven. Met een heerlijke Sauvignon Blanc en een kaasplankje zaten we in het zonnetje in de wijngaard, echt een ultiem vakantiegevoel!! Daarna reden we door naar Picton (de plaats waar we aangekomen waren met de ferry). Vanuit Picton namen we  de Queen Charlotte's drive richting Nelson. Dit was een prachtige toeristische route langs de Malborough Sounds (een doolhof van bergkammen, eilanden en baaien). Precies voor het donker kwamen we aan in Nelson. 

Dag 19: zondag 10 juni [Nelson]
Vandaag stond er even niets bijzonders op het programma. We zouden naar de ochtendmarkt gaan maar dat was niet meer dan een kleine vlooienmarkt met niets meer dan ROMMEL. Na 10 minuten hadden we het wel weer gehad, dan maar koffie drinken bij de Starbucks :). In de middag zouden we een wandeltocht van 12 km. gaan doen door de bossen en langs oude mijnen. Na een half uur lopen hadden we door dat we de mountainbike route liepen (na 15 mountainbikers die ons gepasseerd hadden, op een heel smal weggetje), dat kon nooit goed zijn... Bleek dat we de verkeerde afslag genomen hadden. In plaats van de route hervatten gaven we de moed helemaal op en liepen we weer naar het begin. Toen zijn we nog maar even naar het strand geweest, hebben we lekker geluncht bij een Mexicaan (de lekkerste Nacho's ooit!!) en hebben we allebei een boekje erbij gepakt...ook niets mis mee! 

Dag 20: maandag 11 juni [Nelson -  Greymouth 289 km.]
De tocht naar de westkust en de alpen ging vandaag echt van start. Onderweg de tank nog even volgegooid, want de laatste kilometers zouden we geen benzinestation meer tegen komen. We deden een tussenstop in Westport, een oud stadje bekend om de kolenmijnen. De volgende stop deden we in Punakaiki, een plaatsje aan de kust. Hier hebben we de zogenoemde pancake rocks en blowholes gezien. De rotsen bestaan uit kalksteen en leisteen en zien er uit als dunne laagjes steen op elkaar, wat gevormd is door de regen, de wind en de zee. De blowholes zijn delen waar het zeewater door de hoge druk omhoog wordt gespoten, erg indrukwekkende plek. Eind van de middag zijn we in Greymouth aangekomen, een oud goudstadje. Hier valt eigenlijk weinig te doen maar we gebruiken het als doorreis. Op de camping stond in een houten huisje een spa, daar zijn we 's avonds even heerlijk in wezen badderen! 

Dag 21: dinsdag 12 juni [Greymouth - Franz Josef/Fox Glacier: 201 km.]
De tocht naar de alpen ging vandaag toch echt van start! Iets waar Merel al een tijdje tegenop zag vanwege de sneeuw en de bergwegen. Dat blijkt dus achteraf gezien erg mee te vallen, gelukkig! Een mooie weg door het regenwoud bracht ons na ruim 2 uur bij de Franz Josef gletsjer. Daar hadden we direct een hiking geboekt voor de volgende dag! Ondanks dat het laagseizoen is loopt het hier namelijk storm. Elke toerist wil, op welke manier dan ook, de gletsjer van dichtbij zien. Omdat we morgen de Franz Josef gletsjer op gaan besloten we deze middag naar de tweede gletsjer (de Fox Glacier) te gaan. De eerste wandeltocht hebben we rondom het meer Matheson gedaan, zo'n 1,5 uur lopen (precies mooi voor ons :) ). Dit meer staat bekend om zijn spiegelbeeld van de twee grootste bergen van NZ (Cook & Tasman). We hadden een schitterend uitzicht op het meer waarin de bomen, de besneeuwde bergen en de lucht mooi in reflecteerden. De foto was net een ansichtkaart! Daarna hebben we een wandeltocht gedaan naar de voet van de gletsjer. Door een vallei, langs hoge bergkliffen en riviertjes bracht ons naar de voet. Van daaruit kon je mooi het einde van de gletsjer zien. Bizar om te weten dat jaren geleden de gletsjer veel verder het land in ging en dat in de toekomst het waarschijnlijk niet meer mogelijk is om te voet zo ver bij het einde van de gletsjer komen! Door dit alles zijn we wel erg benieuwd naar morgen geworden...

Dag 22: woensdag 13 juni [Franz Josef Glacier]
Gister zagen we de gletsjer vanaf de voet en vanuit een uitkijkpunt, nu werd het tijd om er eens op te gaan staan. Te voet duurt te lang dus werd er hier voor specialer vervoer gekozen, namelijk de helikopter!! Om 09:30 moesten we verzamelen en werden we voorgesteld aan onze gids TJ en de 8 andere 'slachtoffers'. Daarna werd het tijd voor de uitrusting, bovenop de gletsjer kan het namelijk erg koud zijn. We kregen daarom een extra (regendichte) broek, jas, muts, handschoenen en hele mooie (niet!) schoenen. Als een stel landlopers waren we er helemaal klaar voor! De helikopter bracht ons de gletsjer op, nu al een belevenis!! Het uitzicht vanuit de lucht was echt fantastisch! Op zo'n 500 meter hoogte konden we, onder begeleiding van de gids het ijs op! Wat een natuurwonder, kilometers ijs, wat zich dagelijks verplaatst! Met spikes onder onze schoenen konden we aan de hike beginnen. Een tocht van zo'n 2,5 uur bracht ons over en door het ijs. Door spleten, langs watervalletjes en door ijsgrotjes! Dit was nog best wel even een zware inspanning, op het ijs is ten slotte geen rechte weg. Daarna bracht de helikopter ons weer naar beneden en konden we haast niet geloven wat we die ochtend beleefd hadden, geweldig! Om onze kuitjes en bovenbenen wat te laten ontspannen gingen we daarna de hot pools in! Warme baden, middenin een regenwoud, deed ons heerlijk relaxen.