Onze laatste dagen in Nieuw Zeeland!

Dag 23: donderdag 14 juni [franz Josef Glacier - Queenstown 400 km.]
De wekker ging vandaag om 06:45 uur want we moesten natuurlijk naar Nedereland-Duitsland kijken! Helaas lukte het streamen niet en waren we genoodzaakt naar de radio te luisteren, dat was des te spannender! Omdat we de tweede helft zo slecht in gingen, gingen we maar tegelijkertijd ontbijten. Na de nederlaag van 1-2 zijn we richting Queenstown gaan rijden, rij je dan in je in oranje versierde camper :S. Omdat we de bergwegen wilden omzeilen duurde dat zo'n 6 uur inclusief een aantal tussentijdse stops. We reden weer door een prachtige omgeving. Het is moeilijk te beschrijven maar de WOW-momentjes zijn niet meer te tellen. We spraken een nederlands stel die op wereldreis zijn en die hadden hetzelfde, terwijl zij toch echt al heel veel landen gezien hebben! Om 1500 uur kwamen we aan in een mooie en pittoreske omgeving, aan een schitterend blauw meer omringt door groene en besneeuwde bergen. Queenstown was volledig in de sfeer van de winter, het was hier dan ook een stuk kouder (een paar graden boven nul). Alles staat in het teken van skiën en snowboarden. Er zijn vanuit hier dan ook een aantal skipistes te bereiken, al is nog niet alles open (23 juni begint officieel de winter en dus ook het skieseizoen). Na wat rond gekeken te hebben zijn we een leuke bar ingedoken waar Steef uiteraard weer een Speight's heeft gedronken, hèt bier van het zuidereiland. Die avond sliepen we op een camping van een nederlands echtpaar, ook wel eens lekker om gewoon Nederlands te kunnen spreken! 

Dag 24: vrijdag 15 juni [Queenstown - Te Anau 179 km.]
In de ochtend hebben we nog wat in de stad gewandeld en zijn we rond 11 uur vertrokken naar Te Anau. Te Anau is een toeristische plek waar vanuit meerdere dagexcursies te boeken zijn naar de Doubtfull Sound en de Milford Sound. Dat is dan ook de reden waarom wij hier beland zijn, het is hier verder namelijk uitgestorven. Bij aankomst gingen we gelijk naar het informatiecentrum. Dat is een soort VVV-kantoor vanwaar we elke keer allerlei excursies boeken, plattegrondjes van de omgeving halen, het weer èn de wegen kunnen checken. Superhandig!! Toen moesten we een keuze maken tussen Doubtfull of de Milford sound. Doubtfull schijnt mooier te zijn, maar Milford is het meest bekend en behoort tot één van werelds mooiste plekken op aarde. Omdat de Milford road (de weg van Te Anau naar de Milford Sound) ook nog eens de meest beruchte weg (de mooiste èn de gevaarlijkste) is van NZ kozen we toch voor de Milford Sound. Helaas waren er 12 verschillende aanbieders en dus zijn we maar met pen en papier aan de slag gegaan. De voor- en nadelen even op paper zetten en strepen maar... :) Uiteindelijk hebben we gekozen voor het meeste voor het minste geld, we blijven toch Hollanders hè! 

Dag 25: zaterdag 16 juni [Te Anau - Milford Sound: 121 km. - Te Anau]
De excursie begon om 09:30 uur vanuit het centrum van Te Anau. De bus zat al stampvol met toeristen want de bus had eerst mensen opgepikt in Queenstown. Naast onze bus waren er nog meerdere, we zijn dus niet de enige! Dit is duidelijk een toeristische trekpleister!! De Milford road is 121 km. lang en bracht ons langs meren, door valleien, door een regenwoud, ruige bergen, watervallen, bergrivieren en langs besneeuwde bergen. Een sprookjesomgeving, vooral met een strakblauwe hemel en het schijnende zonnetje op een nog bevroren natuur. We moesten ook nog door een met de hand uitgehakte bergtunnel, de Homer tunnel. Inm1934 zijn ze aan deze tunnel begonnen en ruim 20 jaar later was hij pas klaar. De tunnel is een eenrichtingsweg, je kunt namelijk alleen in het midden rijden (het is alleen in het midden 3,5 meter). Daarnaast is het erg donker en zie je overal ijspegels hangen, iets mysterieus had het dus wel! Rond lunchtijd kwamen we bij de boot aan en startte onze 2 uur durende cruise door de Milford Sound. Dit was een mooie route langs megahoge bergkliffen, fjorden en watervallen. We hadden wederom mazzel want 2/3 van het jaar regent het hier. Het zonnetje op het water zorgde bij een waterval voor een regenboog, dat was weer een mooie foto waard! Na de cruise weer met de bus terug naar de camping. Er was trouwens vandaag één iemand die echt waar had voor zijn geld...een jongen achter ons sliep de hele busreis. Twee van de vijf stops werd hij wakker om even te roken. De halve cruise heeft hij ook geslapen (languit op een bank) en de terugreis zat die asbak weer achter ons te snurken. Hij moest schijnbaar echt verplicht met zijn Chinese vriendinnetje en schoonmoeder mee...

Dag 26: zondag 17 juni [Te Anau - Bluff - Dunedin 429km.]
Een flinke reisdag stond er voor vandaag op het programma. Nieuw Zeeland heeft een aantal state highways en er is er één, nummer 1, die van het noordelijkste tot het zuidelijkste punt gaat. Aangezien wij deze weg vanuit het noordelijkste punt (Cape Reigna) bereden hebben vonden we het leuk om deze weg helemaal af te gaan rijden. Daarom reden we vandaag naar Bluff, het zuidelijkste punt. Vanuit hier gaan we weer richting de oostkust. Als we over een aantal dagen in Christchurch aangekomen zijn dan hebben we deze weg volledig gereden, ook wel zo leuk!! In Bluff hield de weg en dus ook het land op. Hemelsbreed  hebben we 1401 km. gereden, in werkelijkheid is dat alleen meer dan het dubbele :). Na weer een foto met de wegwijzer (paal met afstandsbordjes > Londen 18.958 km.!!) gingen we door naar Dunedin. Omdat Steef het best zat was na zo'n lange dag rijden besloten we direct een camping op te zoeken. Het is vandaag zondag en dat betekend hier in NZ MOVIENIGHT, dus hebben we lekker een filmpje in de camper gekeken. 

Dag 27: maandag 18 juni [Dunedin]
We hadden vandaag weer de wekker gezet om naar NED-POR te luisteren. Helaas had Merel de wekker een uur te laat gezet (dat gaat zij nog jaren horen) en werd het alleen de 2e helft luisteren via de radio. Gelukkig heeft NL het weer goed gedaan en vinden we het HEEL ERG (niet!) dat we niet thuis met vrienden kunnen kijken! Vanochtend werden we trouwens voor het eerst wakker met regen (we mogen niet klagen hoor). Na het ontbijt gingen we te voet naar het centrum, wat 2,5 km. lopen is. Nou vallen de kilometers wel mee, de weg daarentegen niet! Dunedin is gebouwd op een aantal bergen en dat viel gister in de auto al meteen op. Lopend viel dat dus vies tegen! De bewoners hier moeten wel flinke kuiten, bovenbenen en slijtage daaraan hebben...dat kan haast niet anders. De berg op is beroerd maar de berg af ook! Lekker tochtje hoor, we hebben in ieder geval de hamburger (die we vanavond gegeten hebben) er al weer af gelopen. Om 12:00 uur moesten we op het station zijn, want we gingen 's werelds beste (dat zeggen zij!!) treinreis doen á 4 uur, de Taieri Gorge railway. Gelukkig zaten wij in de seniorencoupé dus het dak ging eraf (we mochten daarentegen wel gratis 1e rang zitten)! De trein reed door bergen en valleien, niet spectaculair maar op zich best mooi. We merken trouwens dat we al aardig verwend zijn door de natuur die we zelf onderweg al gepasseerd zijn. Helaas werd na 2 uur de locomotief van voren naar achteren verplaatst en gingen we dezelfde weg terug. Dat resulteerde erin dat Steef op de iPad 'Wie ben ik?' ging spelen en Merel haar ogen niet meer open kon houden. Een saai terugritje dus van 2 uur. Helemaal ingezakt kwamen we bij het station aan en toen moesten we ook nog die 2,5 km. berg op en berg af terug lopen.... Fijn hoor! 

Dag 28: dinsdag 19 juni [Dunedin]
De dag werd gestart met een flinke ochtendgymnastiek op 's werelds steilste straat, de Baldwin street hier in Dunedin. We dachten dat we al heel wat steile straten gehad hadden maar dat het nog steiler kon....ongelooflijk! Tijdens de klim werden we ingehaald door een sporter, hij ging rennend de straat te lijf. Bovenaan zei Steef voor de grap: 'Just ten more?', haha grappig...deze man blijkt dagelijks de straat 30x van beneden naar boven te lopen/rennen! Blijkt deze held dus het wereldrecord te hebben (jaarlijks wordt er namelijk een wedstrijd gehouden voor atleten vanuit de hele wereld). Nou wij vonden het na 1x wel weer mooi geweest :). Na een heerlijke cappuccino in de stad reden we door naar Otago Peninsula, het schiereiland aan Dunedin. We reden door mooie groene heuvels en langs de zee. We wilden het enige kasteel van NZ bekijken maar toen we de entreeprijs zagen bedachten we ons snel, kastelen hebben we in NL ten slotte genoeg! Het schiereiland staat bekend om zijn wildlife (zeeberen, zeeleeuwen, albatrossen en pinguïns). Omdat we nog geen wilde zeeleeuwen en pinguïns hebben gezien werd dat ons doel voor vandaag! Je moet hier overal (flink) betalen om met een gids de wilde dieren te spotten, dat moest toch ook anders kunnen dachten wij. Steef ging bij een café navraag doen en er bleek op een afgelegen stuk strand zeeleeuwen te zitten. Zeeleeuwen zijn zeldzaam en komen alleen hier in NZ voor. Omdat het een beschermde diersoort is en zij veelal alleen zijn is het lastig ze te zien. We parkeerde de auto dichtbij het strand, moesten een stukje privé terrein over, kwamen op het strand en...niets! Of toch wel... :) Het leek net een rots maar het was toch echt een zeeleeuw! Wat een beest!! Die zeeberen zijn er niets bij, deze was 3x zo groot èn een stuk enger. We hoorde al dat ze aardig snel kunnen zijn en dus bleven we maar een beetje op afstand. Een ander stel die het beest ook gezien hadden passeerde het beest langs de zee. Dat vond hij niet zo leuk want hij stond meteen razendsnel op. Kom nooit tussen de zee en een zeeleeuw, dat staat overal! Haha, ze schrokken wel en wij hadden een mooie foto! In de middag gingen we onder begeleiding een pinguïntour doen. Deze geel-oog-pinguïns zijn overdag weg om te vissen en komen voor het donker terug naar de kust. We moesten dus aan de rand van het strand wachten. Helaas was het erg koud en zagen we maar twee pinguïns 'thuis komen'. Aardig onderkoelt en teleurgesteld in de pinguïn reden we terug naar de camping om weer aan de pasta te beginnen (we kunnen straks geen pasta meer zien)! 

Dag 29: woensdag 20 juni [Dunedin - Christchurch 374 km.]
De laatste kilometers gingen vandaag toch echt in, helaas! De eerste stop was bij de Moeraki boulders. Deze plek heeft grote egale ronde stenen op het strand liggen (tot wel 4 meter omtrek). Deze grote ronde keien zijn 60 miljoen jaar geleden gevormd door kalksteen, een heel apart natuurverschijnsel. Daarna zijn we doorgereden naar Oamaru, een stadje met hele oude gebouwen en een havenstraat met pakhuizen uit de 19e eeuw. Daarna moesten we toch echt wel doorrijden naar Christchurch om daar voor het donker aan te kunnen komen. De bergen en heuvels verdwenen langzaam en de weg werd steeds vlakker. Voor het eerst werd het lastig om onze ogen open te houden, dit landschap leek duidelijk te veel op Nederland ;). 

Dag 30: donderdag 21 juni [Christchurch]
Vandaag hebben we sightseeing Christchurch gedaan, wat een indrukwekkende dag was. Christchurch is na de aardbeving op 22 februari 2011 nog steeds een spookstad. We konden de camper vrij dicht bij het centrum parkeren en besloten te voet verder te gaan. Met de camper kwamen we al lastig de stad in. Naast het vele verkeer is er op elke hoek een omleiding omdat ze met de straten bezig zijn. Te voet liepen we al snel tegen hekken aan. Overal zijn straten gesloten en wordt er gewaarschuwd voor gevaar. Huizen, complete gebouwen en kerken zijn deels of helemaal ingestort. Hier en daar zijn gebouwen compleet met de grond gelijk gemaakt en staat er dus niets meer. Wat een enorm trieste en tragische bedoening, vooral omdat je weet dat het heel wat levens heeft gekost. De aardbeving heeft precies het hart van de stad geraakt en zo ook de grote kerk. Om deze kerk is heel wat te doen, zo wordt er elke zondag geprotesteerd om de kerk te reconstrueren (wat door experts wordt afgeraden ivm met hogere kosten in tegen stelling tot het opnieuw opbouwen van de kerk). Overal hingen petities, demonstratie-affiches etc. Om de boel toch een beetje draaiende te houden hebben ze hier en daar gekleurde, best fraaie containers neergezet. Hier hebben winkels zich in gevestigd. Een best leuke oplossing maar alles wordt overstemd door het geluid van het werkverkeer. Volledig onder de indruk zijn we wat verder van het centrum af gaan kijken. Christchurch ligt aan de zee en is omringt door bergen. Ook hier is de aardbeving zichtbaar. Een aantal straten langs bergen zijn volledig omrand door grote containers doordat er gigantische rotsen naar beneden zijn gekomen en er dus nog steeds gevaar is. Ook zagen we een half huis bovenop de berg, de rest lag samen met de bodem beneden! Op een uitkijkpunt konden we een stukje van de skyline zien. Je ziet schitterende bergen, een strakblauwe lucht, de zon boven de zee en hijskranen die boven het centrum die druk bezig zijn om alle schade te herstellen. Al met al is de natuur hier schitterend maar het heeft ook heel wat leed en schade aangericht, hoe bizar kan het zijn!

Dag 31: vrijdag 22 juni [Christchurch]
Vanmorgen zijn we naar de zogenoemde beste attractie van Nieuw Zeeland geweest, het Antartic Centre. Een leuke ochtendvulling en best interessant! Nieuw Zeeland heeft een centrum, Scot Base, van waaruit ze onderzoek doen op Antarctica (hier maar 3800 km. vandaan!). In het gebouw is van alles te zien wat ze daar precies aan het doen zijn. Daarnaast hebben we in een speciale ruimte een storm meegemaakt. Het was in die ruimte eerst -8 graden en toen er een windsnelheid van 40 km/u ontstond werd het er -19 graden, best leuk om mee te maken. Na dit uitstapje zijn we naar de camping gereden om daar even te douchen en ons om te kleden. We gingen namelijk even lekker uiteten om de laatste avond èn Steefs verjaardag te vieren! We hebben heerlijk gegeten en een gezellige laatste avond gehad. Sinds we hier zijn kijken we trouwens elke vrijdagavond 'The Voice of Australia', de prime time kijkcijferhit van de vrijdagavond! 

Dag 32: zaterdag 23 juni [vluchten: Christchurch - Auckland - Beijing]
Vannacht werden we wakker van de diverse sms'jes die Steef kreeg want het is zijn verjaardag vandaag! Vanmorgen heeft Merel natuurlijk gezongen, heeft hij een leuk kaartje gehad met een lekker ontbijtje èn mocht hij zelfs een kaarsje uitblazen :). Genieten van zijn verjaardag zit er verder vandaag niet echt bij, want we moeten ons opmaken voor de reis naar Beijing. Na het ontbijt zijn we dus gaan opruimen, inpakken en schoonmaken! Daarna hebben we afscheid moeten nemen van ons geliefde campertje en hebben ze ons bij het vliegveld afgezet. Nu zijn we aan het wachten op onze vlucht naar Beijing en is ons avontuur nog niet afgelopen...