Heerlijk in Zanzibar - deel 2

Vervolg:

--rectificatie-- Volgens de expert, Stefan Meijer, staat er in het voorgaande verhaal een onjuistheid. De Ngorongoro is niet 250 km breed maar heeft een oppervlakte van zo'n 250 km en is zo'n 20 km breed.

Maargoed, via de bergen moesten we de Ngorongoro krater weer uit. Weer een hele (enge) klim met een jeep op een pad waar bijna geen voorbijganger langs kan komen. Gelukkig rijden ze hier links waardoor wij niet aan de afgrondkant reden.

Na zo'n 2 uur door een enorm stoffige woestijnachtig gebied te hebben gereden kwamen we aan bij de Serengetigate. Na toestemming mochten we het park in het deden we een game on route. Dit hield in dat het dak eraf ging en wij vanuit onze rijdende jeep op zoek konden naar wilde dieren. Wij dachten dat de Serengeti en de Masaai Mara enorm op elkaar zouden lijken omdat ze aan elkaar grenzen. Het tegendeel bleek het geval. De Serengeti, wat eindeloze vlakten betekend, doet zijn naam eer aan. Enorm eindeloze vlakten gingen aan ons voorbij, er leek geen eind aan te komen. Een kwartier lang met 80 km. per uur door een stoffige weg rijden en je ziet niets.. alleen geel/droog/dor gras en af en toe een boompje en verder helemaal niets. Wat we op National Geographic hadden gezien bleek toch echt waar!! Dan toch opeens een paar rotsen met een klein beetje regenwater waar en familie olifanten van aan het genieten was. Na een klein uurtje rijden werden we dichtbij het kamp al direct geconfronteerd met een luipaard. Waar we in de Masaai Mara de hele dag met smart op aan het wachten waren zagen we hier al direct bij aankomst in het nationale park, die hadden we al in de pocket :)

We sliepen die nacht op een public camp. Dit houdt in: je eigen tentje opzetten (midden in de wilde natuur), samen met zo'n 40 andere mensen. Door de regering is er hier en daar zo'n kamp geplaatst met ruimte voor kampeergelegenheid, een aantal toiletten en douches (zagen er trouwens redelijk onderhouden uit), een ruimte voor de koks en een ruimte voor de gasten om droog te kunnen zitten in geval van regen. Amaani ging al direct het avondeten voorbereiden en Richard ging ons helpen met het tentje. Met een handomdraai stond ons koepeltentje en kregen we heel even het gevoel alsof we weer bij Koos en Reina in de achtertuin waren, alleen hebben ze op de Rosa Manussingel geen Hyena's, buffels, giraffen en olifanten die 's nachts langs je tentje het gras weghalen. Om 19:30 uur stond ons 3-gangen menu alweer klaar in de grote ruimte. Daar stond ons eigen opklaptafeltje met de opklapstoeltjes al helemaal gedekt (iedereen heeft dit voor zich meegenomen). Een lekker komkommersoepje, spaghetti en gebakken banaantjes gingen er zeker wel in na zo'n dag. Omdat het hier om 18:45 uur al donker is (dit valt als een deken over je heen zo snel als dit gebeurd) en de krukjes niet heel lekker zaten gingen we al om 20:30 uur slapen. 's Nachts moest er uiteraard een keer naar de wc gegaan worden maar met een aantal hyena's rondom de tent durfde dat toch niet aan... Dus werden we steeds creatiever en ging het met een plastic zakje ook best prima... tsja, je moet toch wat!

De volgende ochtend hadden we de hele dag een game drive. De hele dag op zoek naar de wilde dieren. Omdat je in heel Tanzania niet off road mag is het wel een stuk minder spectaculair dan in de Masaai Mara. Maar we werden wel steeds fanatieker om met de verrekijken op zoek te gaan naar een leeuw, cheetah of luipaard. Richard is wel een stuk minder gezellig dan Stanley. Hij stopt en het enige wat hij doet is wijzen en zegt: ' look, cheetah' of ' look, monkey'. Niet echt een gezellige snuiter. Naar ons idee heeft de kok, Amaani, meer verstand van de natuur en de beesten. Wanneer hij mee is wordt er meer gezegd dan nu alleen met Richard. Al met al een leuke dag! ' s avonds na een wederom een lekker diner (we hebben Amaani al gevraagd om mee te komen naar Nederland en onze persoonlijke huiskok te worden, alles wat hij maakt is heerlijk!) sliepen we die nacht weer vroeg.

De volgende ochtend gingen we al om 06:00 uur, zonder ontbijt, op pad om de zonsopgang tussen het wild mee te maken. Dit leverde hele mooie foto's op!! Rond 11:00 uur kregen we terug op het kamp een heerlijke brunch en konden we daarna alle spullen inpakken. Daarna begon onze weg terug door de Serengeti en Ngorongoro naar hetzelfde kamp in Karatu. Op dit kamp wordt elke avond na het avondeten een optreden gedaan door de plaatselijke 'black tigers' een acrobatenshowtje. Best leuk, maar om het nu een tweede keer van begin tot eind te zien.. mwah!

De volgende dag maakte we ons op voor een langere reis naar Moshi. Daar in de middag aangekomen hadden we lunch op de Kilimanjaro. Jaja, we hebben er toch echt op gestaan :)
Daarna een uur rondom de berg gelopen. Helaas was het erg bewolkt rondom de top dus niet meer dan de eerste sneeuwlaag hebben we kunnen zien. 's Middags werden we bij een hotel afgezet waar we weer moesten wachten op John, die ons wilden ontmoeten voordat we naar Dar es Salaam konden afreizen. Richard en Amaani moesten ook op hem wachten, waarschijnlijk omdat ze geld van hem zouden krijgen. Maar via de telefoon hadden ze al gehoord dat hij er voorlopig nog niet zou zijn, dus gingen wij maar een internetcafe in. Rond 17.00 uur was er nog steeds geen John te bekennen en gingen wij even lekker een drankje drinken op een best gezellig terras. Richard en Amaani kwamen ons nog even vergezellen en vertelde dat ze maar weggingen omdat John er nog steeds niet was. Ze waren al een beetje apart aan het doen en hadden al vier keer gezegd dat ze weggingen. We begrepen de hint schijnbaar niet en dus kwam het er voorzichtig eruit: 'we always get a tip from clients'. Ohh, haha dat was het dus... Het ging al zo ongemakkelijk!

Richard had John nog gebeld omdat de gehele safari inclusief eten was en dus wisten we niet wat we met eten moesten doen. Richard vertelde dat John met ons zou gaan eten en het dan zou betalen. We waren al blij dat deze twee heren weg waren, laat staan dat we ook nog met die moeilijksprekende John moesten tafelen. We besloten om zelf snel maar te gaan eten en dan kon John mooi onze rekening betalen :). John kwam op het juiste moment aan, toen we net moesten afrekenen, dus viel hij direct met zijn neus in de boter. Goed geregeld hij betaalde direct de rekening. We hebben het nog even over de safari gehad en besloten de busreis voor morgen met hem te regelen. HIj beloofde ons dat de busreis 6 uur zou duren en aangezien we om 20:00 uur vertrokken zouden we rond 14:00/15:00 in Dar es Salaam aankomen. Dit was precies op tijd zodat we dan om 16:00 uur de veerboot naar Zanzibar konden nemen. John had geregeld dat we daar door iemand zouden worden opgehaald zodat we voor het donker aan zouden komen in een door ons uitgekozen hotel.

Zo gezegd, zo gedaan vertrokken we even rond 07.30 uur naar de bushalte waar de bus al klaar stond. Een chaos aan mensen overrompelde ons, wat een gekkenhuis. Het enige waar wij nog alert op konden zijn was onze kleine blauwe tas met al onze kostbare bezittingen. Die werd goed beschermd want zonder die tas zijn we hier nergens (geld, paspoorten etc.). Bij de bus aangekomen werden we nog door een paar mannen opgelicht. Een man maakte ons wijs dat we voor elke backpack nog wel even 2000 Tsh moesten betalen. Stefan ging in discussie en werd zelfs een beetje boos, maar helaas ben je hier in dit land helemaal niets en dus besloten we het geld maar te betalen toen de sfeer wat grimmiger werd. We stelden ons helemaal in op een 6 uur durende busreis dus liepen de uren vanzelf voorbij. Een beetje muziek luisteren, uit het raam turen en slapen, dan gaat het vanzelf voorbij. Merel had al voorspeld dat de bus weinig zou gaan stoppen en had daarom expres maar niets gedronken die ochtend; wat er niet ingaat, kan er ten slotte ook niet uit. Dit was een goed voorgevoel want de eerste stop was pas na 3 uur. De buschauffeur stopte, riep iets, iedereen vloog eruit, de buschauffeur toeterde, iedereen vloog er weer in en hij vertrok. Of iedereen er nu wel of niet inzat, het maakte hem niet uit. Er waren dus inderdaad een aantal mensen nog niet ingestapt en na wat geschreeuw van mensen in de bus stopte hij toch nog zodat er nog ingestapt kon worden. Wat is het toch een apart land.

De zes uur was voorbij en op het kaartje van de lonely planet zagen we al dat we nog maar net over de helft waren. De eerste 6 uren gingen redelijk oke voorbij. De volgende 3 uur waren iets minden. We trokken allebij wit weg, voelde ons steeds benauwder in die kleine stoeltjes en in die warme bus. De laatste 85 km was helemaal een knelling omdat het verkeer steeds drukker werd. Wat een verschrikking, om 17.00 uur kwamen we een keer aan in Dar es Salaam. Toen maar een hotel dichtbij bij de haven uitgezocht zodat we morgen met de vroege ferry naar Zanzibar konden gaan. Het valt ons steeds meer op dat de lokale bevolking in Tanzania niet zo heel aardig is, zelfs niet in de hotels. We gaven teveel geld voor de kamer en we moesten maar een tijdje wachten op wisselgeld, ja dat kwam morgen wel. Niet dus! Steef ging direct fel in discussie want we wilde dat wisselgeld direct, vooral omdat dit al een aantal keer eerder gebeurd was. Ze hopen gewoon dat je het vergeet of dat ze je niet meer zien, nou dan heeft hij toch echt aan Steef de verkeerde. We betaalde ook voor het ontbijt en omdat we de vroegste veerboot (07.00) namen vroegen we hoe vroeg het ontbijt zou zijn. De man verzekerde ons van 06.00 uur tot 10.00 uur. De volgende ochtend was het om 06.00 uur nog wel erg stil en donker voor een hotel dat ontbijt aanbiedt. Dit bleek dan dus ook niet het geval.. weer belazerd. We waren een uurtje te vroeg. En geld terugkrijgen, daar doen ze hier niet aan! Naja, we kunnen ons er druk om maken maar daar hebben we zelf al helemaal niets aan. De bootreis duurde ongeveer 2 uur en bij aankomst stond de man die ons gister eigenlijk op zou komen halen al klaar. Gister had hij op ons staan wachten maar we kwamen niet opdagen. Hij probeerde het deze ochtend dan nog maar een keer en dit maal met geluk. Hij bracht ons naar het hotel waar we een waar paradijsje aantroffen. Het is hier heerlijk, een mooi hotel, huisje met zeezicht en een prachtige zee om naar te blijven staren. Na al dat kamperen is een beetje luxe op het laatst ook echt niet verkeerd. Dus laten we ons hier maar even lekker onderdompelen in luxe, nemen een paar duiken in het zwembad, massages en lekker eten. Wat wil je nog meer?

Woensdagochtend nemen we de boot terug naar het vaste land en willen we ons rond 23.00 uur naar het vliegveld laten brengen. Dit zodat we om 02:15 uur hopelijk de lucht in zullen gaan! Dan zit ons avontuur er weer op en kunnen we terugkijken op een fantastisch avontuur. Wat een ervaring en wat een bijzondere landen, mensen en natuur!!

Dit keer tot heel snel!! xxx ons